Bir bulut vardı uzakta Öylesine beyaz ve öylesine yukarda Sonra baktım, sanki hiç yoktu
2. Aylar geçti o günden sonra Şöyle ya da böyle sessiz Erik ağaçlarının hepsi kesildi Sorarsan, aşka ne oldu Anımsayamıyorum derim Ama bilirim ne düşündüğünü Yüzünü unuttum gerçekten Tek bildiğim, onu öptüğüm o zaman
3. Öptüğümü de unuturdum Olmasaydı o bulut Anıyorum hala ve hep anacığım Bembeyaz ve uzak Erik ağaçları belki yine çiçek açar Belki o kadının şimdi yedi çocuğu vardır O bulut yalnızca bir dakika göründü Başımı kaldırdığımda uçup gitmişti.