ÇaMaŞıRLıK

Çocuklar pencereden sokak lambasına bakıyorlar. Karın yağışı gece karanlıkta en güzel sokak lambasının ışığında belli olur rüzgarın yönüne göre kar taneleri süzülerek aşağı inerler. Sobaları  yanıyor  anneleri yeni meşe odunu atmış sobaya atarken sobadan azda olsa tutuşan meşelerin o güzel kokusu yayılmış odaya.

Dışarıda uğuldayan bir fırtınayla  kar yağmaya devam ediyor.

Anneleri akşam olmadan çamaşırları yıkamış yarın okul var çocukların okul önlüklerini kurutmak gerek. Sobanın borularında tel bir çamaşırlığa asılmış yakalar ve okul çorapları çoktan kurumaya başlamış.

Çocuklar sobanın üzerindeki çaydanlıktan çıkan buhardan buğulanmış pencerede isimlerini yazıyor bir şeyler resimliyorlar. Birbirlerinden önce davranmaya çalışarak pencereden yazılmadık çizilmedik yer bırakmıyorlar.

Anneleri dışarı çıkıyor. Daha çok üşümemek için en hızlı bir şekilde çamaşırların mandallarını çıkarıp soğuktan sertleşmiş taş kesilmiş çamaşırları içeri alıyor. Sobanın arkasında koyuyor. Dışarıdan gelen çamaşırlarla birlikte kar kokusu içeriye doluyor. Çamaşırların üzerinde kar var çocuklar sertleşmiş çamaşırlar üzerindeki karları alıp sobanın üzerinde koyup hışırdayıp buharlaşmasını seyrediyorlar.

Sobanın arkasında yumuşamış çamaşırları evin annesi tahtadan aynı resimde gördüğünüz çamaşırlıktan getiriyor  tek tek asıyor çamaşırları. Çamaşırlığı da sobanın arkasına koyarak o hafta sonu çamaşırları sabaha kadar kurutmak için uğraşıyor sobaya yakın yerler önce kuruyor. Sonra diğer tarafları kurutmak için çevriliyor.

Bu fotoğrafı nette gezerken gördüm. Bizim küçükken çamaşırlığımız aynen bu resmdeki gibiydi. Bende bir sürü anıyı canlandırdı. Bazen kazaklarımızın kıyıları  sobanın hararetinden yanmış ve renk değiştirmiş olurdu.

Sobanın üzerinde kaynayan güğümün yada çaydanlığın hışırtısı bir müzik gibi gelir, dışarıdan üşüyüp gelince sobanın arkasındaki mindere şöyle kıvrılıp o kaynayan suyun hışırtısıyla uyumak kadar güzel bir duygu var mıydı?

Yada kaynayan çaydanlıktan yayılan demlenmiş çayın kokusu. Yada üzerinde kestane kebap yapmak. Okula gitmeden ısınan soba borularında  mendimizi, yakalarımızı ütülemek.  Aman dikkat her an elimizi de yakabiliriz.

Annelerimizin ördüğü kazağı o sıcak sobalı odalarda da ısrarla giyerdik. Diğer odalar hep soğuktur. Yatmadan önce diğer odaların kapıları açılır ve ısıtılırdı. En güzeli de sobanın arkasında kıvrılarak radyodan arkası yarınları annemizle birlikte dinlemek. Sobanın üzerinde mutlaka bir kolonya dökerek mavi alevi görmeye çalışmışmak. Soba puppffff diye tütünce korkmayan böle bir anısı olmayan yoktur. Sobanın olduğu yerde uyumaya çalıştıysan eğer sobanın üst deliğinden kırmızı sarı alevlerin dansını seyretmek. Mandalina, limon ve portakal kabuklarının sobanın üzerinde yanarken verdiği kokuyla mest olmak. Galiba en güzelide kestane kebap yapmak.

işte sobalı evlerde kış ve çocuklar.

bir çamaşırlık nerelere getirdi gördünüz mü?

Yürekten Damlalar