Zamanla yalnızlığım kol kola koşarlarken sarı ufuklara uçsuz bucaksız,
Düşündüm uzak köşelerde,kucaksız
Birlikte uçup giderlerdi de gitmesine,
Geri dönen hep yalnızlık olurdu,zamansız.
Sesim sesine çarptığından beri,
gördükten sonra gözlerindeki feri
zamanda benimle artık bizimle.
Yalnızlık eksiltir hep insanı,
gördükten sonra gözlerindeki feri
zamanda benimle artık bizimle.
Yalnızlık eksiltir hep insanı,
Biz çoğalmaktayız
Tek başına hüzünlü bir fidanlayken,
Hüsran olmaktayız.
Zaman denen o mefhum,
İçinden çıkamadığımız.
Tuzak olur bazen;
Kuytulara gizlenir,
Yorar,üzer...
Kirletir bazen.
Kimbilir belki alıp götürür,
Ücralarda bırakır
Ama,
Gül fidanı nerede yetişirse yetişsin gül fidanıdır.
gül fidanı nerde yetişirse yetişsin Ali Rıza Bey Şiiri
Yükleyen nurhak-nur. - Dünyanın her yerinden videolar.
beklemekten sıkılıp yeni blogumu açtım :)
YanıtlaSildeepblueeagleforever.blogspot.com